Παραθέτουμε το
έγγραφο απο το Αρχειοφυλακείο Κεφαλονιάς, όπως
το δημοσίευσε ο Κ. Σάμιος στη μελέτη του για τα
<< Δάση της Κεφαλονιάς >> σελ. 30-31. Αντίγραφον
εκ του υπ' αριθ. 1 Βιβλ. σελ. 4 των Κοινοτικών
αποφάσεων της Ενετικής Κυβερνήσεως
(Terminazioni Minicipali dal 1509).
Ιστορία του εν
Κεφαληνία φονευθέντος εν έτει 1509 Δράκοντος
Αντίγραφο εξαχθέν εξ ετέρου ομοίου
Αντίγραφον 1633 Ιουλίου
10.
Εξήχθη το παρόν αντίγραφον εκ παλαιοτάτων
βιβλίων, ερανισθέντων εξ ετέρου βιβλίου,
ευρισκομένου εν φακέλω μετ΄ άλλων παλαιών
εγγράφων.
Γεώργιος Πεκκατώρος
Γραμματεύς της εκλαμπροτάτης Κοινότητος
παρέβαλον αυτό μετά του πρωτοτύπου.
Εν
ονόματι του Χριστού, Αμήν. Εν έτει από γεννήσεως
αυτού 1509 ινδικτιώνος* * 10 Μαϊου. Ημείς Φαντίνος
Μαλιπιέρος, δια την Εκλαμπροτάτην και Εξοχωτάτην
βενετικήν κυριαρχίαν, Προβλεπτής
Κεφαλληνίας,παρουσία δε και των Cavarnis Fideles,
Ιωάννου Κρασσά, Γεωργίου Βοκκαρίου, Ιωάννου
Ρωσολύμου και άλλων.
Επειδή παρεπονέθησαν έμπροσθεν
ημών πλείστοι κάτοικοι της νήσου ταύτης, οίτινες
εξέθηκαν ημίν ότι εις το δάσος του Αγ. Νικολάου,
εις Ανεμοδούρι, ευρίσκεται είς * παμμέγιστος
δράκων, όστις φονεύει πολλούς ανθρώπους και ότι
είναι ανάγκη να φονευθή ούτος, πράγμα το οποίον
πολλάκις είχεν επιχειρηθεί άνευ αποτελέσματος.
Προεκηρύξαμεν προς ακριβή γνώσιν
εκάστου, ότι, εάν ευρεθώσιν πρόσωπα έχοντας το
θάρρος (κατά λέξιν <<αν τους βαστά η
καρδιά>>) να φονεύσωσιν αυτόν, θα τοις
παραχωρηθώσιν οι κάτωθεν σημειούμενοι τόποι,
οίτινες αναφέρονται ωσαύτως και εις την από 8
παρελθ. Απριλίου προκήρυξίν μας, και ευρίσκεται
εντός τούτου του φρουρίου.
Δύο αδελφοί Brescani ονόματι Ιάκωβος
και Βερνάρδος προσεφέρθησαν, όπως μόνοι
φονεύσωσι τον εν λόγω δράκοντα, όπως αποκτήσωσι
τα ειρημένα κτήματα.
Οι δύο ούτοι, την 10 τρεχ. ημέραν του
Αγ. Νικολάου, εις την εκκλησίαν του οποίου δεν
μετέβαινον πλέον οι χριστιανοί εκ φόβου, έλαβον
παρ' ημών δύο σιδηράς πανοπλίας μετά των
βραχιόνων αυτών και των προσωπείων και είς εξ
αυτών εισήλθεν εις το στόμα του δράκοντος μετά
μαχαίρας εις την χείρα, ο δε έτερος άνωθεν, μετά
πελέκεως, εφόνευσαν τον φοβερόν αυτόν δράκοντα,
όστις περιστρεφόμενος ισχυρώς με την ουράν του
εκτυπήθη με τον πέλεκυν.
Επί τέλους τον εφόνευσαν και ευθύς
ως εγνώσθη η είδησις, έγινε μεγαλοπρεπής
λιτανεία, όπως ευαρεστήσωσι τον Θεόν, έγιναν δε
και πολλαί λειτουργίαι εις τον ειρημένον ναόν
του Αγ. Νικολάου, και γίνεται γνωστόν εις το
κοινόν ότι, αφού έκαμον το μέγα κατόρθωμα,
προσήκει να τοις παραχωρηθεί ο,τι υπεσχέθημεν
προς αυτούς και ούτω μείνη αιώνιον μαρτύριον της
ανδρείας των, αφού έγιναν άξιοι της δημόσιας
χάριτος.
Ο δράκων ούτος είχε σώμα μέγιστον,
μεγαλείτερον δύο βοών, και ηδύνατο να καταπίη
ευκόλως ένα άνθρωπον. Το μήκος αυτού υπερέβαινε
τα επτά βήματα, έφερε δύο πτερά και εκάη
έμπροσθεν του Αγ. Νικολάου.
Παραχωρούμεν όθεν αυτοίς τους
κάτωθι περιγραφομένους τόπους δικαιωματικώς
ανήκοντας τη αυτού Γαληνότητι (τω Δόγη της
Βενετίας) και οίτινες δεν ανοίκουν εις ουδένα,
ήτοι ολόκληρον τον τόπον του Αγ. Νικολάου, όπως
ευρίσκεται εις ευθείαν γραμμήν επεκτεινομένην
μέχρι Φαγγιάς και εκ των άνωθεν μέχρι των
υπωρειών του όρους ως εκτείνεται μέχρι Σιμωτάτων
και έρχεται μέχρι της δημοσίας οδού, ήτις φέρει
εις ταύτην την πόλιν και του προρρηθέντος πρώτου
ορίου του ειρημένου Αγ. Νικολάου, του...(salvatici et
domestici).
ΦΑΝΤΙΝΟΣ
ΜΑΛΙΠΙΕΡΟΣ,προβλεπτής
* Διατηρήσαμε την
ορθογραφία του κειμένου προσαρμόζοντας αυτό το
μονοτικό.Τονίσαμε μόνο παρά τον κανόνα στο
αρχαιοπρεπές κείμενο το αριθμητικό είς=ένας, για
να μην επέλθει σύγχιση με την πρόθεση εις.
** Η Ινδικτιών
(λατιν. indictio-onis) στους Βυζαντινούς χρόνους ήταν
κύκλος 15 ετών, που χρησιμοποιούσε η εκκλησία σαν
χρονολογική μονάδα. Καθιερώθηκε τον 3ο π.χ. αιώνα
και άρχιζε από την 1η Σεπτεμβρίου. |
